Főnév

إِبِل (ʔibilnn (kollektív, többesszám آبَال(ʔābāl))

  1. (kollektív, plurale tantum) tevék
    تَجُوبُ الإِبِلُ الصَّحْرَاءَ بَحْثًا عَنِ الطَّعَامِ وَالمَاءِ.
    tajūbu l-ʔibilu ṣ-ṣaḥrāʔa baḥṯan ʕani ṭ-ṭaʕāmi wālmāʔi.
    A tevék átkutatják a sivatagot étel és víz után kutatva.
    تُعْتَبَرُ الإِبِلُ جُزْءًا مُهِمًّا مِنَ الثَّقَافَةِ البَدَوِيَّةِ.
    tuʕtabaru l-ʔibilu juzʔan muhimman mina ṯ-ṯaqāfati l-badawiyyati.
    A tevék fontos részét képezik a beduin kultúrának.