حقير
Melléknév
حَقِير • (ḥaqīr) (nőnem حَقِيرَة (ḥaqīra), hímnem többesszám حُقَرَاء (ḥuqarāʔ), elative أَحْقَر (ʔaḥqar))
- jelentéktelen, szerencsétlen
- hitvány
- رَفَضَ التَّصَرُّفَ الحَقِيرَ الذِي شَهِدَهُ.
- rafaḍa t-taṣarrufa l-ḥaqīra ḏ-ḏī šahidahu.
- Elutasította a látott aljas viselkedést.
- وَصَفَ الكَاتِبُ الشَّخْصِيَّةَ بِأَنَّهَا حَقِيرَةٌ فِي الرِّوَايَةِ.
- waṣafa l-kātibu š-šaḵṣiyyata biʔannahā ḥaqīratun fī r-riwāyati.
- Az író leírta a karaktert mint hitványt a regényben.