مرارة
Főnév
مَرَارَة • (marāra) nn
- epehólyag
- keserűség
- شَعَرَ بِمَرَارَةِ الخِسَارَةِ بَعْدَ الْمُبَارَاةِ.
- šaʕara bimarārati l-ḵisārati baʕda l-mubārāti.
- A vereség keserűségét érezte a meccs után.
- تَغَلَّبَ عَلَى مَرَارَةِ الفِرَاقِ بِالصَّبْرِ وَالأَمَلِ.
- taḡallaba ʕalā marārati l-firāqi bi-ṣ-ṣabri wālʔamali.
- Legyőzte a szakítás keserűségét türelemmel és reménnyel.