غناء
Főnév
غِنَاء • (ḡināʔ) hn
- غَنَّى (ḡannā, ’to sing’) igéből képzett főnév alakja (form II)
- ének
- éneklés
- يُعَبِّرُ الغِنَاءُ عَنْ مَشَاعِرِ الإِنْسَانِ بِطَرِيقَةٍ جَمِيلَةٍ.
- yuʕabbiru l-ḡināʔu ʕan mašāʕiri l-ʔinsāni biṭarīqatin jamīlatin.
- Az éneklés gyönyörű módon fejezi ki az emberi érzelmeket.
- تَعَلَّمَتِ الفَتَاةُ الغِنَاءَ فِي مَدْرَسَةِ المُوسِيقَى.
- taʕallamati l-fatātu l-ḡināʔa fī madrasati l-mūsīqā.
- A lány az éneklést a zeneiskolában tanulta meg.